Osteopathie, op zoek naar de oorzaak van mijn klachten

10 sep Osteopathie, op zoek naar de oorzaak van mijn klachten

Ik heb het vertrouwen en geloof dat het menselijk lichaam in staat is zichzelf te herstellen en te genezen. Ik vertrouw en geloof dat osteopathie daar in kan helpen. En alles wat ik doe, of het nu gaat om behandelen, onderwijzen, schrijven, wat het ook is, is gewijd aan het helpen bouwen aan dat vertrouwen en geloof. Naast praktiserend osteopaat ben ik ook docent aan een opleidingsinstituut voor osteopathie (FICO). Het is letterlijk een beroepsmisvorming om mijn patiënten als het ware ‘op te leiden’. Een aantal begrippen die niet correct gebruikt worden te verduidelijken. Misverstanden uit de wereld te helpen. Kortom patiënten op een correcte en ondubbelzinnige wijze informeren hoe ikzelf met osteopathie in aanraking ben gekomen.

Het mooiste compliment voor de osteopathie

De mooiste en meest waardevolle reactie die ik ooit heb gehoord aangaande osteopathie, kwam van niemand minder dan Prof Dr Leo De Ridder. Prof Dr Leo De Ridder is arts anatoom-patholoog en specialist in de nucleaire geneeskunde. Hij doceerde Cel- en weefselbiologie aan de Universiteit Gent en deed onderzoek naar stralingsschade en hersentumoren. Van deze Professor hebben wij ook onze kennis opgedaan van de cel- en weefselbiologie (histologie) aan de universiteit van Gent, faculteit geneeskunde. Toen hij als emeritus les kwam geven op mijn oude school, mijn Alma mater, sprak ik hem. Ik vroeg hem naar zijn beweegreden om op een school voor osteopathie les te komen geven.

Niet te vergeten dat de reguliere geneeskunde nog steeds de wetenschappelijkheid van osteopathie ontkent. Zijn antwoord was verrassend en tegelijkertijd inspirerend: ‘Het is fantastisch hoe de Osteopathie werkt met de kennis van anatomie en fysiologie, op zoek naar de onderliggende oorzaak van problemen en ziekte. Hoe kan ik daar als arts, als anatoom-patholoog, iets op tegen hebben?’ Het is zoals AT Still, de grondlegger van de filosofie waar Osteopathie voor staat, reeds zei:

“To find health should be the object of the doctor. Anyone can find disease.”

Dit jaar was het reeds 18 jaar geleden dat ik afgestudeerd ben aan The International Academy of Osteopathy te Gent. Met veel dankbaarheid heb ik de eerste 5 jaren na mijn afstuderen eerst als assistent-docent en niet veel later als docent mogen aantreden. Ideaal om mijn passie en kennis te mogen delen met vele anderen. Momenteel ben ik docent aan het FICO, waardoor ik mij regelmatig in Warschau, Polen, bevind. Maar hoe ben ik er eigenlijk toe gekomen om osteopathie te gaan studeren?

Mijn tienerjaren als sporter

Mijn verhaal is een herkenbaar verhaal. Als tiener was ik een sporter, een atleet, aangesloten bij AVLO. Mijn favoriete en tevens beste nummer was de sprint: 60, 100 en 200 meter en heel af en toe wat kampnummers. Vergane glorie op dit moment (zucht)… Maar wat een prachtige tijd. Niet om te veel te boffen op mezelf, maar ik was ook goed. Zo goed dat ik heel vaak meetrainde met de volwassenen. Voor de competitie, het constante voortduwen naar sterker en sneller. Hoe cool was dat, als je als scholier of junior die volwassen atleten bijna nog kon bijbenen. Ja ze zelfs een beetje het vuur aan hun schenen leggen. Maar op mijn 17de sloeg het ‘noodlot’ toe.

Crash, boom, bang

Ik vergeet het nooit, Vlaamse kampioenschappen indoor. Naast de voor mij traditionele sprintnummers, deed ik ook mee aan de meerkamp. Bij de derde poging bij het verspringen ging het fout. Toen ik neerkwam in de zandbak voelde ik meteen een enorme felle scheut in mijn onderrug. Eerlijk is eerlijk, het was niet de eerste keer dat ik mijn onderrug wel eens voelde zeuren. Maar dit was van een heel ander kaliber. Naar het hospitaal. Want ja, op dit moment was er van osteopathie in de sport nog niet veel sprake. Een injectie in de bil én de boodschap om zeer dringend mijn sporten op een laag pitje te zetten. Wat denkt u zelf? Inderdaad! Na een paar weken wat rustiger aandoen was ik al weer volop aan het trainen en mezelf aan het (over)belasten. Tot niet veel later, ik opeens 90 graden voorovergebogen stond.

Ik kon geen millimeter links, rechts, boven of onder bewegen. Zoals we dat zeggen: ik zat volledig vast! Terug naar het hospitaal, terug een injectie in de bil, plus een beeldvorming: dubbele hernia, L4-L5, L5-S1! Een dubbele hernia! En ik was nog maar 17 jaar! Van een operatie was (gelukkig) geen sprake, maar ik moest er maar mee zien te leven. Van sporten was er uiteindelijk bijna geen sprake meer van. Aangezien ik telkens bij iets of wat van hogere belasting echt gruwelijke rugpijnen kreeg. Wat nu? Van de ene NSAID-kuur en kinesitherapiebehandeling naar de andere. Van osteopathie was er nog niet echt sprake.

Studiekeuze…. ook dat is een zoektocht

Dit speelde zich allemaal af in dezelfde periode dat ik een keuze diende te maken om verder te gaan studeren. Als kind wou ik altijd graag ofwel architect ofwel arts worden. En op een heel bijzondere manier heb ik het gevoel dat ik een combinatie uitvoer van beide. Op zoek gaan naar een manier om een patiënt te helpen met hun gezondheidsproblemen. En dat met kennis van de architectuur en functie van ons lichaam.

Ik kan het me niet meer goed herinneren hoe, maar ik weet dat ik toen al gehoord had van een full-time opleiding Osteopathie in Gent aan de IAO. De opleiding stond inhoudelijk toen nog niet 100% vast en ik twijfelde wat. Het was tevens een privé-instelling, wat elke school voor osteopathie vandaag de dag nog steeds is. Dat betekende dat het inschrijvingsgeld gevoelig hoger lag dan pakweg het inschrijvingsgeld voor een hoge school of universiteit. Dus dan maar onze ene droom nastreven: geneeskunde studeren!

Het werd me al heel snel duidelijk dat dit geen ‘walk through the park’ zou worden, al zeker niet met mijn onvoldoende basiskennis aan scheikunde en natuurkunde, wat toch de buisvakken bij uitstek waren in de eerste kandidatuur geneeskunde. Gevolg? Een bisjaar…. Er zijn ergere dingen in het leven. Tegelijkertijd bleef die opleiding osteopathie wel in mijn achterhoofd spelen. Zeker aangezien ik intussen ook bij een osteopaat onder behandeling was, die mij stap per stap letterlijk en figuurlijk weer op de been bracht en die tevens docent was aan diezelfde schoool. Wat die man voor mij toen deed, de manier waarop en de logica die er achter schuilde… In mijn bisjaar wist ik het zeker: ik zou osteopathie gaan studeren! Nu nog vertellen aan het thuisfront, mijn ouders dus!

Uiteindelijk valt altijd alles in de plooi: osteopathie

Maar de angst om dit, na 2 jaar studeren, mee te delen was volledig ongegrond. Zoals steeds kreeg ik de volledige steun van mijn ouders in mijn studiekeuze! En na 5 jaar flink studeren en ook keihard genieten van het studentenleven mocht ik uiteindelijk het diploma als osteopaat in mijn handen ontvangen. DO, Diploma in de Osteopathie! Zo fier als een gieter was ik! En nog! Om ons DO diploma wat meer in de universitaire verf te zetten behaalde ik in 2004, en dat na 6 jaar studeren, de titel BSc (Hons) Ost Med. Hieronder ziet u een foto van de uitreiking aan de University of Westminster, in Londen.

Uiteindelijk kwamen de 2 redenen waarom ik uiteindelijk osteopathie ben gaan studeren op het juiste moment samen. Namelijk de zin om zélf mensen te helpen en de zoektocht om mezelf te (laten) helpen. Want mijn eigen rugletsel maakt mij niet alleen deskundige in de osteopathie maar ook ervaringsdeskundige als ‘rugpatiënt’. Ik kan me als geen ander inbeelden hoe het is om pijn te ervaren zoals ook ik die ervaren heb. En heel soms, nog. Door jarenlang op zoek te gaan naar hoe het bij mij zo ver is kunnen komen kan ik ook beter de patiënten informeren en adviseren. Dus zo zie je maar.

Een medaille heeft altijd twee zijden. Enerzijds heb ik mogen proeven als jonge toekomstige (top)sporter. Anderzijds geniet ik nu nog elke dag van de gevolgen van mijn rugletsel. Als osteopaat elke dag de mensen te helpen bij hun klachten. Op zoek gaan naar de onderliggende oorzaak. Behandelen en adviezen geven. Zo heb ik het verlies van de ene passie kunnen omvormen in een andere passie: osteopathie!

Als osteopaat en tevens docent aan een school voor osteopathie is het mijn passie om mensen te informeren over hoe de dingen werkelijk zijn. In de toekomst verschijnen nog meerdere van dit soort artikelen. Wenst u op de hoogte gehouden worden? Laat dan uw naam, voornaam en mail-adres achter, terwijl er al aan een volgend informatief document wordt gewerkt! Tot gauw….